Ισοσκελισμένος προϋπολογισμός

Ο ισοσκελισμένος προϋπολογισμός στα πλαίσια ενός οικονομικού κύκλου είναι ο μέγιστος κανόνας της ουσιαστικής ανεξαρτησίας ενός κράτους και της ελευθερίας των πολιτών του. Κι αυτό πρέπει να είναι η πρώτη προτεραιότητα της επόμενης συνταγματικής αναθεώρησης.

Δεχόμαστε ότι το κράτος θα πρέπει να μεριμνά για τα αγαθά της εθνικής άμυνας, της αστυνόμευσης, του πολεοδομικού και χωροταξικού σχεδιασμού, για την προστασία του περιβάλλοντος κ.ά. Η πολιτική διαδικασία έχει όμως αλωθεί από τις προσοδοθηρικές ομάδες με αποτέλεσμα το κράτος να ασχολείται με την ικανοποίηση των ειδικών συμφερόντων τους. Έτσι το κράτος αδυνατεί να κάνει καλά τη δουλειά του εκεί που πρέπει, δημιουργεί ελλείμματα που περιορίζουν την ανεξαρτησία του και υπονομεύει ευθέως τον συναινετικό κανόνα της φορολογίας.  Ειδικότερα, οι εκλεγμένοι αντιπρόσωποι των πολιτών στο κοινοβούλιο έχουν πάψει να εκπροσωπούν τους πολίτες. Εκπροσωπούν τους «πελάτες» τους, τα ειδικά συμφέροντα μικρών αλλά καλά οργανωμένων ομάδων που δρουν συντονισμένα για να υφαρπάξουν μέσω της φορολογίας και ειδικών προστατευτικών ρυθμίσεων τα χρήματα των φορολογουμένων και των καταναλωτών. Οι περισσότεροι και ανοργάνωτοι πολίτες, ακόμη κι αν γνωρίζουν τα σχέδια των ειδικών ομάδων, δεν θεωρούν ότι για λίγα λεπτά ή ευρώ που καλούνται να πληρώσουν μέσω των φόρων τους υπέρ ενός κάθε φορά προνομίου των τελευταίων, αξίζει να χάσουν χρόνο και χρήματα για να αντιταχθούν σ’ αυτό. Αλλά αθροιζόμενα τα ειδικά συμφέροντα και τα προνόμια των προσοδοθηρικών μειοψηφιών συγκροτούν ‒δεδομένης και της αποχής πολλών πολιτών‒ από την εκλογική διαδικασία μια σχετική πλειοψηφία που κατορθώνει να κυβερνά. Ποτέ δεν απείχε από την εκλογική διαδικασία συνδικαλιστής ή μέλος κάποιας συντεχνίας. Επιδίωξη των ειδικών συμφερόντων η εκλογή των κατάλληλων πολιτικών που θα διευκολύνουν την αρπαγή των χρημάτων των παραγωγικών πολιτών και δεν θα αντιδράσουν.

Η πιο αποτελεσματική αντίδραση σ’ αυτή την κατηφόρα είναι ένας συνταγματικός φραγμός στις ακόρεστες ορέξεις των προσοδοθηρικών ομάδων. Δείτε την περίπτωση των συμβασιούχων του Δημοσίου. Η συνταγματική απαγόρευση του άρθρου 103 που απαγόρευσε τη μετατροπή συμβάσεων εργασίας ορισμένου χρόνου ή συμβάσεων έργου σε συμβάσεις εργασίας αορίστου χρόνου περιόρισε σημαντικά το μεγαλύτερο πολιτικό σκάνδαλο της μεταπολίτευσης, τους διορισμούς «πελατών» των πολιτικών και κομματικών γραφείων.

Η συνταγματική απαγόρευση της δημοσιονομικής «συναλλαγής» πολιτικών και ειδικών ομάδων θα αποτελέσει τη μεγαλύτερη θεσμική μεταβολή από καταβολής του Ελληνικού κράτους.